Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tuum credibile? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Iam ille sorites, quo nihil putatis esse vitiosius: quod bonum sit, id esse optabile, quod optabile, id expetendum, quod expetendum, id laudabile, deinde reliqui gradus.

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos
disserendi labor.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Bork Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Ille incendat?
At multis se probavit.

Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.
Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Bork: Tanta vis admonitionis inest in locis;
Stoici scilicet.: Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Quid vero? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Non laboro, inquit, de nomine. Non semper, inquam; Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;